شرکت فیروز؛ داستانی که با درد شروع شود ماندگار است.

زمانی که تاریخچه شکل گیری برندهای بزرگ ایرانی و خارجی را بررسی می‌کنیم متوجه می‌شویم که در میان تمامی آن‌ها یک اصل مشابه وجود دارد و آن یک داستان تاثیرگذار است. برندهای که پشت شکل گیری آن‌ها داستانی وجود دارد که می‌تواند مخاطب را تحت تاثیر قرار دهد، بی‌شک به یک برند ماندگار در طول تاریخ تبدیل خواهند شد.

شروع دردناک داستان معلولیت

سید محمد موسوی در سال ۳۳، در شهر قزوین، در خانواده‌ای مذهبی متولد شد. او در کودکی به‌علت ابتلا به فلج اطفال، از ناحیه‌ی دو پا به معلولیت دچار گشت.

او در یک مصاحبه گفته بود: «در کودکی هنگامی که ۶ ساله بودم، فهمیدم که نمی‌توانم راه بروم و به‌رغم دوستانم نمی‌توانم بازی کنم. ناگهان دنیا بر سرش خراب می‌گردد و اندوهگین گوشه‌ای می‌نشیند. مادر او با مشاهده‌ی این وضعیت، برایش شنلی با تکه‌ای پارچه از جنس ساتن درست می‌کند؛ نزد او رفته، شنلی که درست کرده به پشت او می‌بندد و می‌گوید: قرار نیست که با بچه‌ها بازی کنی؛ تو می‌بایست همانند پادشاهی بنشینی و به بازی دیگران نظارت داشته باشی و دستور بدهی. تو می‌بایست جایگاه خود را در زندگی بدانی و درست در همان جا برترین باشی.»

علی‌رغم مشکلات گوناگونی مانند مقاومت مدیر دبستان در ثبت‌نام او به‌علت معلول بودن، تحصیلاتش را در کشور ایران به پایان رساند و در سال ۵۵ برای ادامه تحصیل در رشته‌ی پزشکی، به آمریکا رفت. او در سال ۵۸، بعد از انقلاب به کشور ایران برگشت. او در نهادهایی مثل کمیته‌ی امداد امام در سیستان‌ و بلوچستان کار می‌کرد. از سایر مسئولیت‌های او می‌توان به مدیریت اداره تلگراف و تلفن و پست قزوین اشاره کرد.

نقطه اوج داستان معلولیت

موسوی به محض بازگشت از آمریکا صاحب کارخانه فیروز نشد. بلکه چندین سال در زمینه‌های مختلف مشغول به کار شد و یک کانون معلولین در قزوین راه اندازی کرد. تا اینکه سرانجام در سال ۱۳۷۹ او تصمیم گرفت برای اشتغال زایی معلولان کارخانه فیروز را خریداری کند.

در این شرکت ۶۰۰ نفر کنار هم، شانه به شانه کار می‌کنند که یک جور‌هایی شبیه هم هستند. ۶۰۰نفری که هر روز صبح، با پا‌های اراده، چشم‌هایی که روشنند و دلی که بار‌ها شکسته است، از راه می‌رسند، دست روی زانوهایشان می‌گذارند، بسم الله می‌گویند و کار را شروع می‌کنند. سالهاست که چرخ‌های کارخانه فیروز به همت آنان می‌چرخد.

و پایانی شگفت انگیز

موسوی که یک فعال اجتماعی و مقام مشورتی سازمان ملل در امور معلولان ایران را هم دارد می‌گوید: «من باور دارم معلولیت فقط یک محدودیت جسمی است و در نهایت باعث می‌شود که انسان‌ها بیشتر بیندیشند. من معلولیت را یک موهبت الهی می‌دانم، هدیه‌ای ارزشمند که باعث می‌شود انسان معلول، اندیشمندتر شود. متاسفانه تا چندی قبل معلولین در جامعه ما جایگاهی نداشتند و اگر می‌بینیم که حالا به معلولین پرداخته شده، این حرکت و تغییر نگرش مربوط می‌شود به دو تا سه دهه قبل.

وی ادامه می‌دهد:«چراکه تا پیش از آن معلولین به این علت که از جسم ضعیف تری برخوردار بودند و به لحاظ فیزیکی در مقابل کار‌ها موفقیت زیادی نداشتند با یک نگرش عمومی غلط مواجه می‌شدند و همواره با دیده ترحم به آنان نگاه می‌شد و نکته اینجاست که نگرش غلط، فقط مردم را در برنمی گیرد بلکه مسئولان نیز از این نوع نگرش متاثر می‌شوند، زیرا آن‌ها نیز برخاسته از همین جامعه هستند.»

موسوی از طریق ارسال نامه برای رئیس جمهور امریکا اعلام کرده است: بزرگترین ایجادکننده اشتغال پایدار برای معلولان در جهان، قربانی سیاست‌های خصمانه شما و سردمداران کاخ سفید شده است.در بیانیه کانون معلولان توانا خطاب به رئیس جمهور امریکا اضافه شده است: جناب آقای ترامپ، شرکت فیروز به عنوان یک برند ملی، یکی از مهم‌ترین تولیدکنندگان لوازم بهداشتی کودکان در ایران است که سهم قابل توجهی از بازار مصرف را به خود اختصاص داده است.
کانون معلولان توانا با توجه به تحریم دارو و تجهیزات توانبخشی معلولان از سوی آمریکا در بیانیه‌ای خطاب به رئیس جمهور آمریکا اعلام کرد از طریق مجامع بین المللی این موضوع پیگیری می‌کند.
در بخشی از نامه آقای موسوی خطاب به رئیس جمهور آمریکا آمده است، به عنوان یک شهروند ایرانی از شما می‌خواهم تا دقایقی از نقش حاکمیتی خود خارج شوید و به عنوان “جناب آقای ترامپ” و نه رئیس جمهور ایالات متحده، نگرش عمیق خود را بر خواسته‌های قلبی و انسانی‌تان معطوف کنید تا متوجه پیامد‌های ناشی از تحریم‌هایی بشوید که با شعار‌های بشردوستانه کشور‌های غربی و روح کلی معاهدات بین المللی در تضاد است.