کودکان آسیب پذیر سیستان و بلوچستان در کانون توجه کمپین جدید آگاپه

آگاپه با اتکا به حامیان مالی و موسسه‌های خیریه، راهکارهایی برای توانمندسازی کودکان آسیب پذیر سیستان و بلوچستان ارائه می‌دهد.

کودکان آسیب ‌پذیر ترین گروه در جامعه مردمان سیستان و بلوچستان هستند و دنیایی پراز رنگ و زیبایی دارند.

به علت مشکلات اقتصادی و شرایط  سخت زندگی و توجه نکردن به این فرشتگان زمینی، آسیب های زیادی به این کودکان بی گناه می رسد. نیازکودکان تنها مالی نیست و خیلی وقت‌ها کودکان از نظرعاطفی و روحی ضربه می‌خورند. کوچک‌اند، ولی آرزوهای بزرگ دارند.

کودکان آسیب پذیر سیستان و بلوچستان همه امید و آرزویشان برای نوشیدن آب، همان چاه‌های آب موجود در روستا است که متأسفانه در زمان افزایش گرمای هوا و شوری آب بیشتر هم می‌شود.

مردم برخی از روستا‌های محروم این استان مثل قادرآباد، شیرآباد، همت آباد، دائی آباد و حاجی آباد مصرف آب روزانه خود را از چاه‌های آب شور تأمین می‌کنند و غذایشان هم شیر و نان است.

همواره شهر‌ها و روستا‌های مرزی که در نقاط کویری قرار گرفته‌اند، از دیرباز زندگی را با طعم محرومیت و فراموش شدگی تجربه کرده‌اند، گویا مادرزادی با این مشکلات و کمبودها به دنیا آمده اند.

برخی شهر‌ها و روستا‌های سیستان و بلوچستان با واژه های رفاه، توسعه، اینترنت و حتی آرزو و رویا بیگانه‌اند. ” آمال و آرزو” که درابتدای زندگی هر کسی به عنوان هدف تعریف میگردد، حتی برای برخی کودکان آسیب پذیر این روستاها فاقد مفهوم و معنا است.

مشکلات طبیعی نظیرگرمای شدید هوا، گرد وغبار، فقدان پوشش گیاهی مناسب و نبود آب شیرین از یک سو و مشکلات زیرساختی مانند نبود برق، مدرسه، آب لوله کشی، اینترنت، نبود کار و درآمد خانواده ها، وجود راه های ارتباطی شنی و نبود آسفالت و از همه تاسفم برانگیزتر، فقدان بهداشت و درمان هم ازسوی دیگر مردم آسیب پذیر این روستاها را احاطه کرده است.

چالش‌های کودکان آسیب پذیر

اما دختربچه‌ای که یکی از همین کودکان آسیب پذیر سیستان و بلوچستان است به امید داشتن آینده‌ای متفاوت درحال درس خواندن است، می‌گوید: برای رفتن به مدرسه یک ساعت در راه هستیم ، حتی کفش برای پوشیدن و تردد به مدرسه نداریم و با دمپایی و چادر خواهر بزرگتر به مدرسه می آییم. به مدرسه که رسیدیم میز‌ها بیرون کلاس قرارداشتند، گرمای شدید هوا مانع حضورآن‌ها درداخل کلاس شده بود.

از پسربچه هایی که همراه دختران در یک کلاس درس می‌خواندند، پرسیدیم که دوست دارید چه چکاره شوید؟ متاسفانه همه پاسخ‌های این کودکان زیبا یکسان بود جز یکی از این فرشته ها. درک و شناخت این کودکان آسیب پذیر از شغل و آرزوهای آینده همانی بوده که در طول زندگی خود دیده‌ بودند و فرصتی برای دیدن مشاغلی که درسایر شهر‌ها به غیر از سیستان و بلوچستان وجود دارد، پیدا نکرده اند.فقط یک نفر می‌خواست پلیس شود، تا به گفته خودش با قاچاقچیان مواد مخدر مبارزه کند و حافظ امنیت زادگاه و خانواده اش باشد، بقیه گفتند می‌خواهیم معلم شویم.

معلمی، کشاورزی و دامداری همگی ازمشاغل ارزشمند و ضروری زندگی بشر و جوامع هستند، اما کمبود امکانات چشم اندازی برای موفقیت در کشاورزی و دامداری برای آن‌ها ترسیم نکرده است جز معلمی هم شغل دیگری را در ذهن خود تصور نمی کردند.

متاسفانه برخی ازاین کودکان آسیب پذیر به خاطرمشکلات مالی درس را رها کرده‌اند و به گروه‌های قاچاق سوخت  ومواد مخدرپیوسته‌اند. برخی ها در دام اعتیاد افتاده اند و برخی دیگر در قاچاق سوخت جان خود را از دست داده اند. اما به دلیل نبود آب و خاک مناسب برای کشاورزی و نداشتن سرمایه برای راه اندازی کسب و کار و نداشتن سواد، در این منطقه گزینه دیگری برای سیر کردن شکم خانواده توسط این کودکان باقی نمی ماند.

محرومیت استان سیستان و بلوچستان، موضوعی دیرینه و رفع آن نیازمند تدوین برنامه بلند مدت است. اما نمی‌توان دست بر روی دست گذاشت و به امید توسعه یافتگی این استان، سالیان درازمردم را چشم به راه گذاشت، بلکه باید با برنامه‌های کوتاه مدت برای تامین نیاز‌های اولیه مانند آب آشامیدنی شیرین، مواد غذایی، بهداشت، برق، اینترنت رایگان جهت آموزش واطلاع ازاخباراستان را فراهم کرد و درمراحل بعدی اقدام به ساخت مدرسه و مسکن و راه‌های آسفالتی و کارخانه‌های تولیدی برای اشتغال و رونق دراین استان گردد.

مسئولیت اجتماعی در قبال کودکان سیستان و بلوچستان

گزارش های موجود در کشورحاکی از آن است که سوء تغذیه بصورت کم وزنی، لاغری و کوتاهی قد در کودکان کمبود ریزمغذی ها در برخی از این مناطق هنوز به عنوان یک مشکل عمده مطرح است.

کمبود ریزمغذی ها با عوارض متعدد از جمله اختلال رشد جسمی و تکامل مغزی، کاهش بهره هوشی، کاهش قدرت یادگیری و افت تحصیلی، افزایش موارد ابتلا به بیماری ها از جمله پوکی استخوان و نهایتا کاهش توانمندی های ذهنی و جسمی افراد، توسعه اجتماعی، اقتصادی مناطق و کشورها را به مخاطره می اندازد. این یکی از معضلات سیستان و بلوچستان است.

همین نکته باعث شده تا نیازهای اولیه کودکان آسیب‌ پذیر تأمین نشود. در نتیجه آنها از تحصیل بازمانده و از دستیابی به خیلی دیگر از جایگاه‌های اجتماعی محروم می‌مانند.

شاخص های سوء تغذیه در سیستان و بلوچستان بیش از۲ برابر استان های کشوراست و در همین راستا عدم دسترسی به غذای سالم، افزایش زایمان های پرخطر، افزایش مرگ و میر و ایجاد اختلالات ذهنی در بین کودکان و همچنین قرارگرفتن در پایین ترین سطح امنیت غذایی به گفته کارشناسان بهداشتی حکایت از سوء تغذیه مردم سیستان و بلوچستان و ایجاد شرایط مساعد برای بیماری است.

متاسفانه مردم روستاهای این منطقه از نظر امکانات بهداشتی و درمانی و تامین دارو به شدت در مضیقه و آسیب پذیر هستند، ضمن اینکه سطح آگاهی آنها نسبت به حوزه سلامت بسیار پایین می باشد و رفع این مشکل در برگزاری دوره‌های آموزشی مستمر و متداول می باشد.

اگر چه سوء تغذیه در ابتدایی ترین سطح خود یکی از پیامدهای بیماری و مصرف ناکافی غذای روزانه است.

اما عوامل دیگری از جمله سوء تغذیه والدین، مراقبتهای مادر و کودک و تسهیلات و خدمات بهداشتی درمانی در آن دخیل هستند که بازتاب آن بصورت افزایش موارد مرگ و میر و ابتلا به بیماری منعکس میگردد.

وجود مشکلات پوستی بخاطر نبود بهداشت دراین روستاهای دورافتاده بسیاری از این کودکان را تهدید می کند. وجود زباله های انباشته شده درکانال های آب خشک شده و اطراف روستاها خود دلیل این بیماریها می باشد.

وجود معتادها و بیماری هایی که ازطریق تزریق های مشترک بوجود می آید باعث گسترش بیماری در بین بزرگترها هم شده است.

روستای حاجی آباد منطقه ای با ضریب محرومیت بالا از توابع بخش مرکزی شهرستان زاهدان واقع در استان سیستان و بلوچستان است.

در راستای توسعه و آبادی این منطقه، پروژه احداث، تجهیز و بهره‌ برداری از درمانگاه حاجی آباد با همکاری آگاپه تامین مالی شد. با هدف محرومیت زدایی و ارائه خدمات شایسته به مردم شریف این روستا در حال احداث می باشد.

میزان محرومیت کودکان آسیب پذیر در منطقه حاجی آباد به اندازه ای است که به جز همکاری سازمان‌ها و به خصوص موسسات نیکوکاری انجام نمی‌گیرد.

هر قدم کوچک ولی با پشتوانه علمی و منطقی می‌تواند به کاهش محرومیت‌های بسیار زیاد و غیر قابل توصیف این منطقه و مناطق دیگر کمک شایان توجهی کند.

بدون شک فعالیت‌های هماهنگ و هم جهت برای رفع محرومیت در این منطقه باعث سرعت بیشتر در انجام این کار می‌شود و از طرف دیگر به صورت همزمان چند نیاز اولیه و ضروری مانند تسهیل دسترسی به آب آشامیدنی و مواد غذایی سالم که از اولین نیازهای هر انسانی محسوب می‌شود.

آگاپه تلاش دارد صدای حاجی آباد و همه روستاهای سیستان و بلوچستان منطقه باشد تا محرومیت و فقر این منطقه به گوش سایر سازمان ‌ها و موسسات دولتی و مردم نهاد برساند.

با این امید که  این حرکت نقطه آغازی برای کاهش محرومیت در این منطقه و مناطق مشابه آن در کشور باشد.

آگاپه از همه موسسات خیریه در سراسر کشور و به خصوص در استان سیستان و بلوچستان که دغدغه آبادانی بلند مدت و پایدار در مناطق محروم را دارند، دعوت می‌کند به این پویش که ازطرف آگاپه آغاز شده است بپیوندد و با ما در این مسیر همراه شوند.