صفر تا صد امور خیر و موسسات خیریه در آمریکا

با توجه به این‌که کشور آمریکا رتبه اول در جهان به لحاظ حجم کمک‌های بشردوستانه بین‌المللی، رتبه برتر در شاخص‌های گوناگون در زمینه کمک‌های خیریه و بیش‌ترین تعداد بنیادها و موسسات خیریه در جهان را دارد، داشتن اطلاعاتی در رابطه با امور خیر و نیکوکاری در این کشور می‌تواند فعالان اجتماعی را با تجربیات این کشور بیشتر آشنا کند.در این مطلب توضیحات مختصری در رابطه با فرآیندها، قوانین و فعالان این عرصه ارائه می‌شود.

خیریه به گروهی از سازمان‌ها اطلاق می‌شود که باهدف انجام کاری خیرخواهانه تشکیل می‌شوند. لغت خیرخواهانه طیف وسیعی از فعالیت‌ها را شامل می‌شود که باهدف ارتقای زندگی نوع بشر انجام می‌گیرد.

لغت غیرانتفاعی نیز گاهی برای اشاره به خیریه استفاده می‌شود و به معنی آن است که درآمدها و دارایی‌های آن سازمان هیچ مالکی ندارد.

خیریه‌ها در آمریکا بخشی از اقتصاد را تشکیل می‌دهند که نه به‌وسیله تجارت‌های خصوصی و نه به‌وسیله دولت کنترل می‌شود. به این بخش؛ بخش سوم، بخش مستقل، بخش بشردوستانه یا خیرخواهانه و جامعه مدنی نیز گفته می‌شود. در آمریکا سازمانی غیرانتفاعی تلقی می‌شود که از مالیات بر درآمد معاف باشد.

وقف چیست؟

انتقال یک مال یا دارایی به یک‌نهاد برای هدفی خاص «وقف» نامیده می‌شود. این مال بخشیده شده (موقوفه) یک نوع صندوق دائمی محسوب می‌شود که درآمد حاصل از آن برای خیریه، دانشگاه یا نهادی وابسته به خود شخص مصرف می‌شود. مثال رایج و متداول یک موقوفه، پس‌انداز درآمد حاصل از سرمایه‌گذاری در یک صندوق به‌ وسیله یک دانشگاه است. غالبا این موقوفه توسط فارغ‌التحصیلان دانشگاه اهدا می‌شود. یک موقوفه اغلب برای حمایت از یک فعالیت خاص همچون ساخت یک بخش در بیمارستان، اهدا می‌شود و معمولا به ‌اندازه‌ای بزرگ است که درآمد حاصل از آن بتواند هزینه‌های آن فعالیت خاص را تامین کند.

موسسه خیریه

موسسه خیریه نهادی است غیرتجاری، غیرانتفاعی و غیردولتی که باهدف آماده ساختن و بالا بردن سطح افراد یا موسسات دیگر (مردمی و یا دولتی) کمک‌های مالی را به نهادهای غیرانتفاعی دیگر از جمله جمعیت‌های خیریه می‌رساند و یا می‌تواند به طور مستقیم، خود خدمات عمومی ارائه کند یا در زمینه انجام پژوهش‌ها، تحقیقات، همایش‌ها و انتشار گزارش‌ها اقدام نماید.

بسیاری از نهادها در امریکا نام موسسه خیریه به خود اطلاق می‌کنند، ولی فقط نهادهایی که این شرایط را داشته باشند، در مجموعه موسسات خیریه قرار می‌گیرند و به انجام فعالیت‌های خیریه بپردازد، مانند کمک‌های مالی به نهادهای خیریه دیگر یا افراد نیازمند یا داشتن توانایی اجرای طرح‌های تحقیقاتی و اجرایی برای یک‌ نهاد علمی، پژوهش، موزه یا هر موسسه خیریه دیگر؛ در زمینه فعالیت‌های خود به وسیله یک فرد یا افرادی و یا موسسه تجاری تاسیس شود و زیر نظر هیات مدیره یا هیات امنا اداره شود. کمک‌ها یا هدایای نقدی، مستغلات، اوراق بهادار مالی را از نیکوکاران دریافت کند، یا در حدی از «مالیات بر درآمد» اشخاص را در چارچوب قانون کسر کند.

سازمان‌های غیرانتفاعی

سازمان غیرانتفاعی به سازمانی گفته می‌شود که هیچ بخشی از فعالیت‌ها و درآمدهای آن به سود مدیران و یا اشخاص فعال در سازمان نباشد و آنان هیچ‌یک از دارایی‌ها را میان خود تقسیم نکنند. بخشی از قانون درآمدهای داخلی آمریکا، سازمان‌های غیرانتفاعی را مشخص می‌کند که معافیت مالیاتی به آنها تعلق می‌گیرد.

این سازمان‌ها تحت قوانین نظارتی شدیدی قرار دارند. قوانین محکمی بر فعالیت و اداره این سازمان‌ها اعمال می‌شود. به‌علاوه، هر نوع مداخله در کمپین‌های سیاسی و تایید یا عدم تایید نامزدهای انتخاباتی ممنوع است.

برای آنکه یک شرکت یا سازمان عنوان معاف از مالیات را دریافت کند، باید درخواست خود را به سرویس درآمدهای داخلی امریکا (IRS) از طریق تکمیل فرم مربوط به درخواست معافیت مالیاتی اعلام کند. این درخواست از طریق بررسی ساختار سازمان، نحوه اداره و برنامه‌های آن ارزیابی می‌شود.

انواع سازمان‌های غیرانتفاعی در قانون آمریکا

اگرچه دسته‌بندی‌های مختلفی برای سازمان‌های غیرانتفاعی بر اساس موضوعات و قالب‌های قانونی وجود دارد، اما سازمان‌های غیرانتفاعی معاف از مالیات آمریکا در قانون درآمدهای داخلی به سه دسته کلی تقسیم شده‌اند: خیریه‌های عمومی، بنیادهای خصوصی و بنیادهای خصوصی عملیاتی

موسسه‌های خیریه‌های عمومی

تفاوت اصلی خیریه‌های عمومی با بنیادهای خصوصی در منبع درآمد آنهاست. خیریه‌های عمومی بخش عمده درآمد خود را از کمک‌های عمومی یا دولتی تامین می‌کنند. برای آن‌که یک سازمان، به‌عنوان خیریه عمومی باقی بماند باید حداقل از کمک‌های اهدا شده به آن از منابع عمومی تامین شود.
این کمک‌ها می‌تواند از طرف اشخاص، شرکت‌ها و یا دیگر خیریه‌های عمومی باشد. کمک به خیریه‌های عمومی می‌تواند تا ۵۰ درصد معافیت مالیاتی برای بخشندگان به این خیریه‌ها به همراه داشته باشد.
این معافیت مالیاتی برای شرکت‌ها عموما به ۱۰ درصد محدود می‌شود. به‌علاوه، خیریه عمومی باید از طرف مجموعه‌ای اداره شود که اکثریت آن نسبت فامیلی نداشته باشند.
خیریه‌های عمومی معمولا به‌عنوان سازمان‌هایی با برنامه‌های فعال همچون کلیساها، سازمان‌های حمایت از حیوانات، سازمان‌های آموزشی و غیره شناخته می‌شوند.
از آن رو که امتیازات مالیاتی که به خیریه‌های عمومی تعلق می‌گیرد بیشتر از بنیادهای خصوصی است، سازمان‌های غیرانتفاعی ترجیح می‌دهند با این عنوان ثبت شوند.

بنیادهای خصوصی

بنیادهای خصوصی به بنیادهای غیرعملیاتی گفته می شود که برنامه فعالی ندارند. درآمد این بنیادها به طور عمده از تعداد کمی خیر یا حتی یک نفر تامین می‌شود. بنیادهای خصوصی در اکثر موارد نقش حامی مالی خیریه های عمومی را دارند. اهدای کمک به بنیادهای خصوصی می تواند معافیت مالیاتی تا سقف ۳۰ درصد از درآمد فرد اهداکننده را به همراه داشته باشد. اداره بنیادهای خصوصی می تواند خانوادگی باشد و شامل محدودیت های اداره خیریه های عمومی نمی شود.
بنیادهای خصوصی عملیاتی

این نوع بنیادها که کمتر متداول هستند ترکیبی از بنیادهای خصوصی و خیریه‌های عمومی هستند. بدین معنی که در کنار برنامه‌های اجرایی مانند خیریه‌های عمومی، درآمد آن‌ها اغلب از منابع خصوصی همچون بنیادها تامین می‌شود. معافیت مالیاتی حاصل از کمک به این نوع بنیادها همانند خیریه‌های عمومی محاسبه می‌شود.

چارچوب‌های قانونی سازمان‌های خیریه در آمریکا

خیریه‌ها در آمریکا عموما در دو قالب قانونی ایجاد می‌شوند؛ شرکت‌ها و تراست‌ها. خیریه‌ها همچنین می‌توانند به طور غیررسمی به‌صورت انجمن‌های داوطلبانه تشکیل شوند، اما این قالب کمتر استفاده می‌شود زیرا هر یک از اعضای انجمن در مقابل بدهی‌های انجمن مسئول هستند.
یک قالب جدید قانونی به نام شرکت با مسئولیت محدود در دهه ۱۹۹۰ ایجاد شد. در این ساختار که دارای ترکیبی از ویژگی‌های یک شرکت و مشارکت سهامی است، اعضای شرکت تنها به‌اندازه سهم خود (میزان سرمایه اولیه) دارای مسئولیت هستند و تمام بدهی‌ها بر عهده یک عضو نیست.
بنیادهای خصوصی عملیاتی و غیرعملیاتی می‌توانند هم در قالب شرکت و هم در قالب تراست ایجاد شوند، اما عموما فرم قانونی شرکت به دلیل آزادی عمل بیشتر آن ترجیح دارد.

تراست

تراست وسیله‌ای برای تعیین وضعیت اموال یک شخص است که وظیفه مدیریت این اموال بر عهده شخصی با عنوان امانت‌دار یا متولی (trustee) است. این فرد متولی مسئولیت مدیریت دارایی‌ها و اختصاص سود حاصل از آن به ذی‌نفعان مشخص شده را دارد. تراست‌ها به دو نوع دسته‌بندی می‌شوند: تراست خصوصی و تراست خیریه.
تفاوت تراست خیریه با تراست خصوصی در نوع ذی‌نفعان است. چنان‌که در نوع خیریه آن ذی‌نفعان عموم جامعه هستند و درآمد حاصل از دارایی‌ها باید در جهت منافع عمومی صرف شود اما در تراست خصوصی ذی‌نفعان عده‌ای مشخص هستند.

تشکیل یک تراست خیریه نیازمند سه شرط است:

• اموالی که فرد مالک می‌خواهد واگذار کند.
• مدرکی که قصد مالک از این واگذاری را اثبات کند.
• تعیین یک نیت / هدف مشخص که دادگاه ایالتی که تراست در آن تنظیم می‌شود آن را خیرخواهانه تشخیص دهد.
مدت فعالیت تراست خیریه را مالک اموال (شخص واقف) تعیین می‌کند اما هنگامی‌که نیت یا هدف خیرخواهانه شخص واقف در طول زمان از بین برود و دیگر معتبر نباشد، دادگاه می‌تواند تراست را منحل کند.
تفاوت دیگر تراست‌های خصوصی و خیریه در طول عمر آنها است. تراست‌های خیریه تا زمانی که هدف خیرخواهانه شخص واقف معتبر باشد می‌تواند پابرجا باشد. اما درباره تراست‌های خصوصی قانونی به نام «ضد جاودانگی» وجود دارد که اجازه نمی‌دهد یک تراست خصوصی بیش از یک دوره زمانی مشخص (برای مثال ۱۰۰ سال) فعالیت کنند. این قانون از رکود بخشی از اقتصاد و انباشته شدن ثروت در یکجا و عدم ورود آن به چرخه تجاری و اقتصادی جلوگیری می‌کند. در بسیاری از ایالت‌های آمریکا، متولیان (تراستی‌ها) ملزم به ارائه صورت‌حساب مالی خود برای بازرسی و نظارت دادگاه در بازه‌های زمانی مشخص هستند.
برخلاف تراست‌ها، شرکت‌ها بدون مجوز رسمی از ایالت نمی‌توانند ایجاد شوند و وجود آنها وابسته به امتیاز ویژه یا اجازه واگذاری رسمی از طرف حکومت است.

در خصوص تجمع درآمدها، قوانین بازدارنده برای شرکت‌ها همانند تراست‌ها است و در هر ایالت این قانون متفاوت است. اما در تمام ایالت‌ها قوانینی برای پیشگیری از تجمع درآمدهای خیریه وجود دارد و خیریه‌ها نمی‌توانند درآمدهای خود را بیش از یک زمان مشخص مصرف نکنند و آن را جمع کنند.

اهداف خیرخواهانه

در طول تاریخ، اهداف بسیاری برای اعمال خیرخواهانه بیان شده است اما در آخرین اصلاحات قانونی با وجود تعریف پنج بخش کلی برای فعالیت‌های خیرخواهانه بیان شده است که هیچ استاندارد مشخصی برای تعیین اهداف خیرخواهانه وجود ندارد زیرا منافع جامعه از زمانی به زمان دیگر و از مکانی به مکان دیگر متغیر است و یک استاندارد ثابت برای تشخیص آن که کدام فعالیت در جهت منافع جامعه است و کدام‌یک نیست، وجود ندارد.

آشنایی با نظام مدیریت وقف و امور خیریه در کشور ایالات متحده آمریکا
در قانون مالیاتی آمریکا، موضوعات فعالیت سازمان‌های غیرانتفاعی به چند دسته کلی تقسیم می‌شوند: هنر، فرهنگ، علوم انسانی، آموزش، محیط‌زیست و حیوانات، سلامت، خدمات انسانی، امور خارجه و بین المللی، منافع اجتماعی و عمومی و مذهب هم چنین در بخشی از قانون درآمدهای داخلی گفته شده است درصورتی‌که یک سازمان برای یک یا چند هدف از اهداف زیر تشکیل شده و فعالیت کند، می‌تواند از معافیت مالیاتی برخوردار شود.

سازمان‌های خیریه

زمانی که یک سازمان به‌عنوان یک سازمان خیریه درخواست معافیت مالیاتی می‌دهد، باید نشان دهد که اهداف و فعالیت‌های آن در راستای منافع عمومی است. مثال‌هایی از این اهداف می‌تواند موارد زیر باشد:
فقرزدایی، کاهش رنج و درد یا محرومیت و پیشرفت دین و پیشرفت آموزش یا علم، بنا کردن یا نگهداری ساختمان‌های عمومی، بناهای یادبود یا آثار ملی، کاهش فشار بر دولت، کاهش تنش‌های منطقه‌ای، حذف پیش‌داوری‌ها و تبعیض‌ها دفاع از انسان و حقوق مدنی ایمن توسط قانون جنگ با زوال اجتماع و بزهکاری نوجوانان

تشکیل یک سازمان غیرانتفاعی

تشکیل یک سازمان غیرانتفاعی بسیار شبیه به تشکیل یک شرکت است به‌استثنای یک سری مراحل بیشتر که برای دریافت امتیاز معافیت مالیاتی در سیستم درآمد داخلی باید انجام شود. مراحل تشکیل یک سازمان غیرانتفاعی به‌صورت زیر است: – انتخاب یک نام تجاری – مشخص کردن یک هیات مدیره و تنظیم پیش‌نویس آیین‌نامه سازمان – مشخص کردن یک ساختار قانونی (تراست، شرکت یا انجمن) – ثبت‌اسناد سازمان در ادارات ایالتی – درخواست معافیت مالیاتی در سطح فدرال و ایالتی – دریافت مجوز و پروانه‌های لازم – درخواست وام، کمک مالی و دیگر تسهیلات از منابع دولتی

منابع مالی نهادهای خیریه

تنها منابع مالی نهادهای خیریه داخلی در امریکا، موسسات خیریه یا اشخاص نیستند؛ بلکه منابع مالی دیگری نیز وجود دارد که به نوع فعالیت آن نهادها بستگی دارد. هزینه این منابع از طریق موارد زیر تامین می‌شود و دریافت درصدی بابت ارائه خدمات و فروش اجناس تولیدی و کمک‌های دولت‌های محلی یا فدرال بابت خدمات آن‌ها و کمک‌های مالی دولت بابت اجرای طرحی مشخص و سود و عواید سهام و اموال سرمایه‌گذاری شده در صندوق‌ها و عواید ناشی از مستغلات و املاک وقف شده و عواید اهدایی‌های خاص که به امور خیریه تعلق ندارد و مشمول مالیات نیز می‌باشد.

نحوه مدیریت سازمان‌های خیریه

در راس ساختار اداری موسسات خیریه، نهادی شورایی به نام هیات امنا یا هیات مدیره از افراد باصلاحیت و دارای اختیارات قانونی وجود دارد که بر کلیه امور اداری و مالی این موسسات نظارت و اشراف دارد.

این هیات مسئولیت پیگیری و تحقق اهداف موسسه خیریه، برحسب نیات و اهداف نیکوکاران و پرداخت‌کنندگان عطایای مالی، و یا برحسب تصمیمات و برنامه‌های تصویب شده هیات امنا را دارد. اکثر موسسات، اختیارات کلی و عام در زمینه فعالیت‌های خیریه و انسانی برای رفاه جامعه دارند، و هیات مدیره چگونگی هزینه اموال را تعیین می‌کند؛ ولی بعضی از موسسات اهدافی خاص و تعیین شده مانند خدمات پزشکی، یا کمک به بیماران سرطانی یا مانند آن‌ها دارند، پس ناچار هیات مدیره در آن حوزه عمل می‌کند، و در هر دوره بیلان درآمدها و هزینه‌ها را بررسی و ارزیابی می کند و شاید پس از مدتی زمینه فعالیت خود را گسترش داده، یا آن را تغییر دهد.

اکثر موسسات خیریه در آمریکا (برای صرفه‌جویی در هزینه) کارمند ثابت استخدام نمی‌کنند، بلکه مدیریت آن توسط داوطلبان و یا خیرین و یا هیات مدیره انجام می‌شود.

گاهی این موسسات از مشاوران یا کارمندان پاره‌وقت برای کارهای محدود مانند حسابداری یا امور حقوقی بهره می‌برند، اما موسسات خیریه کوچک به طور معمول به‌وسیله یک وکیل حقوقی، یا حساب دار بانک‌ها اداره می‌شوند.

شفافیت و اعلام گزارش‌های مالی به عموم، یکی از مهم‌ترین عوامل اعتماد مردم به نهادهای خیریه و غیرانتفاعی در آمریکاست.

این گزارش‌های علنی هم به نهادهای رسمی و هم به مردم، ثابت می‌کند که کار آن‌ها قانونی و شرعی است؛ هم چنین به پژوهشگران اجازه می‌دهد که پژوهش‌های دقیق‌تری از نهادها به عمل آورند. علاوه بر آن، اعتماد مردم را به فعالیت‌ها و نهادهای خیریه افزایش می‌دهد.

موسسات خیریه از نظر قانونی ملزم هستند که سالانه بیلان مالی خود را به مقامات دولتی ارائه دهند.

این بیلان باید شامل منابع مالی، هزینه‌ها، حقوق کارمندان، سرمایه‌گذاری‌ها، وام‌ها، دریافتی‌ها، اهدایی‌های مالی، خدمات در مقابل اجرت و هرگونه اطلاعات مالی دیگر باشد.

آن‌ها همچنین موظف هستند لیستی از کمک‌های مالی به موسسات دیگر، بورس‌های تحصیلی و شرایط پرداخت‌ها را اعلام کنند چرا که این گونه اطلاعات جزو اسناد عمومی هستند که مردم حق دارند از آن اطلاع یابند.

موسسات به طور داوطلبانه اطلاعات مالی خود را از راه رسانه‌ها یا اتحادیه موسسات خیریه و یا مراکز آمار به درخواست‌کنندگان اطلاعات و کمک‌ها یا عموم مردم عرضه می‌کنند.

اکثر نهادها گزارش‌های سالانه از عملکرد و وضع مالی خود را برای اطلاع عموم مردم چاپ و منتشر می‌کنند. این گزارش هیچ اجبار قانونی ندارد، ولی مردم از آنها توقع چنین گزارشی را دارند.

هم چنین بعضی از نهادها جزوه‌های تعریف، خبرنامه مصاحبه‌های مطبوعاتی با رسانه‌، کتاب، فیلم و وب‌سایت آماده می‌کنند تا با مردم در ارتباط باشند.

گاهی آنان توضیح می‌دهند که چگونه به دیگران کمک مالی می‌کنند و به ارائه گزارشی از نتایج آن کمک‌ها می‌پردازند.

این گزارش‌ها نقش مهمی در تفکیک این‌که این نهاد آیا به مردم خدمت می‌کند یا به افراد بانفوذ دارد.

در اواخر قرن بیستم اتحادیه‌های موسسات خیریه در امریکا تاسیس شد.

این گونه اتحادیه‌ها از راه برنامه‌های آموزشی و رسانه‌ای و پژوهش‌ها، عملکرد نهادهای خیریه و سطح کارکنان آنها را بالا برده و پلی میان نهادهای خیریه و حکومت است.

در بعضی ایالت‌ها، اتحادیه‌های محلی برای نهادهای خیریه وجود دارد که نقشی در هماهنگی و بالا بردن سطح کیفی کار آن‌ها را به عهده دارد.

نحوه توزیع کمک‌های مالی به موسسات خیریه

پرداخت کمک مالی به نهادهای خیریه بسته به مقدار بودجه اختصاصی، نوع فعالیت آن نهاد، منطقه جغرافیایی فعالیت (محلی، ملی، بین‌المللی)، و اختیارات هیات مدیره است.

مراحل کار ازاین‌قرار است: نخست نهاد خیریه که به کمک مالی نیاز دارد، خواسته خود را در یک درخواست کتبی به هیات مدیره موسسه خیریه ارائه می‌دهد.

در این درخواست نوع فعالیت، بودجه لازم، طرح تفصیلی، و وضعیت مالی شرح داده می‌شود. هیات مدیره درخواست را از این‌جهت بررسی می‌کند که آیا نهاد مشمول کمک‌های مالی در چارچوب اهداف خود می‌شود یا خیر؟ و آیا نهاد درخواست‌کننده، شرایط مطلوب دریافت کمک مالی را دارد یا خیر؟ اگر آن نهاد شرایط مطلوب را نداشت، یا خارج از اهداف موسسه یا خارج از محدوده جغرافیایی آن بود، به درخواست و به درخواست‌کننده جواب منفی ابلاغ می‌شود.

ولی اگر شرایط لازم را داشت اصل طرح و درخواست بررسی می‌شود و سپس بودجه درخواستی ارزیابی می‌شود.

گاهی اطلاعات بیشتری درباره طرح یا مسئولان آن درخواست می‌شود، و یا با موسسات خیریه دیگری که قبلا به درخواست‌کننده کمک نموده بودند مکاتبه کرده و اطلاعات بیشتری را جمع‌آوری می‌کنند. ممکن است یک نماینده یا بازرس جهت بازدید یا برای مصاحبه با درخواست‌کننده فرستاده شود.

در اکثر موسسات خیریه کوچک یا متوسط، این درخواست و اطلاعات جمع‌آوری به طور خلاصه گزارش شده و به اولین جلسه هیات مدیره جهت پذیرفتن یا رد آن عرضه و به نتیجه می‌رسد.

ولی در موسسات بزرگ که کمک‌های مالی آنها فراوان است، این درخواست به یکی از اعضای هیات مدیره داده می‌شود؛ وی اطلاعات لازم را جمع‌آوری کرده، سپس نظر منفی یا مثبت خود را اعلام می‌کند.

برای این نظر یا با رئیس هیات مدیره صحبت می‌شود یا در اولین جلسه هیات، تصمیم‌گیری می‌شود.

در این جلسه لیستی از درخواست‌های مالی نهادهای خیریه مطرح می‌شود و وظیفه هیات مدیره نظارت کلی بر روند کمک‌ها است تا از چارچوب اهداف خارج نشود.

اگر با درخواست کمک، موافقت شد، نخست جواب مثبت با شرط‌ها ارسال می‌شود. پس از موافقت درخواست‌کننده با آن شرط‌ها، چکی به همان مبلغ برای وی ارسال می‌شود. در شرط‌ها گاهی نوشته می‌شود که اموال تقدیمی باید برحسب طرح ارائه شده هزینه شود، و یا در چارچوب قانون امریکا باشد، و یا ضرورت ارسال گزارش‌های مرحله‌ای از هزینه‌ها، و یا گزارش دوره‌ای از پیشرفت کار، گنجانده می‌شود.

گاهی موسسات برای پرداخت کمک مالی شرط‌ها و یا لایحه اجرایی مخصوصی مانند مشورت با موسسات دیگر دارند که در همان زمینه فعالیت می‌کنند، تا تصمیم‌گیری آنها بر اساس اطلاعات دقیق باشد. یا این‌که برای پذیرش بورس تحصیلی افراد، شرایط گزینش مشخصی که از طرف دولت مورد پذیرش قرار گرفته، وضع می‌گردد. بعضی از موسسات خیریه کمک‌های بورس تحصیلی را یه صورت مستقیم به دانشگاه‌ها می‌دهند، تا آن‌ها طبق آیین‌نامه‌ها و شرایط پذیرش خود، به افراد بدهند.

رابطه موسسات خیریه با دولت

با این‌که موسسات خیریه در امریکا با دولت هیچ‌گونه ارتباط سازمان‌یافته‌ای ندارند، ولی در زمینه‌های مختلف رابطه مستقیم یا غیرمستقیم دارند. به طور مثال این گونه موسسات دولت را، از طرح‌های پژوهشی و علمی خود در دانشگاه‌ها، آگاه می‌سازند. گاهی ازاین‌گونه پژوهش‌ها در طرح‌ها و لوایح قانونی استفاده می‌کنند تا به آنها کمک شود و وضعیت موسسات خیریه بهتر شود. بعضی از موسسات خیریه طرح کوچکی را به مرحله اجرا می‌گذارند و پس از موفقیت از دستگاه‌های اجرایی دولت می‌خواهند که آن را گسترش داده و ادامه دهد، تا به قشرهای بیشتری از جامعه سود برسد. دولت هم گاهی در اجرای طرح‌های خود از موسسات خیریه یاری جسته، و هزینه اجرای آن را پرداخت می‌کند.

بعضی از موسسات خیریه بودجه ارزیابی طرح‌های خدماتی دولت را پرداخت می‌کنند، تا عملکرد دولت بهبود یابد.

نهادهای خیریه و فعالیت سیاسی

موسسات خیریه در فعالیت‌های سیاسی چه مستقیم و چه غیرمستقیم دخالت نمی‌کنند، ولی از روش‌های تاثیر غیرمستقیم موسسات خیریه بر سازمان‌های دولتی آن است که به نهادهای غیرانتفاعی و مدنی که در زمینه مراقبت و نقد دولت در زمینه‌های بهداشت، آموزش، محیط‌زیست و غیره فعالیت می‌کنند، کمک نموده، تا بر روند قانون‌گذاری کشور و تصمیم‌های سیاسی دولت تاثیرگذارند.

تنها در یک زمینه، موسسات خیریه به طور مستقیم وارد فعالیت سیاسی می‌شوند و آن ایجاد افکار عمومی مؤثر در زمینه تصویب قوانینی است که با عملکرد موسسات به خصوص امور خیریه، رابطه مستقیم داشته باشد.

ممنوعیت فعالیت‌های مربوط به نهادهای خیریه

با وجود وسعت محدودیت‌های حقوقی بر خیریه‌های معتمد، قانون به آنها درجه فوق‌العاده‌ای از آزادی برای اجرای ماموریت سازمانی‌شان داده است، و تا زمانی که به اهداف سازمانی‌شان پایبند باشند، دخالتی در امور آنها نمی‌کند. برخی از محدودیت‌ها با سایر بخش‌های جامعه مشترک هستند، همچون عدم سرقت، تبعیض نژادی یا تجاوز از قوانین کیفری. محدودیت‌های دیگر، جز در ارتباط با اصل نزدیکی و اختلاف، شامل عدم منفعت شخصی از منابع خیریه، بی‌ملاحظگی در اجرای اهداف و … هستند.
نهادهای خیریه گاهی نمی‌توانند در بعضی از فعالیت‌ها دخالت کنند، و یا حتی پشتیبانی مالی کنند (به‌جز دریافت حق اجرت خدمات ارائه شده در آن زمینه). آن‌ها همچنین نمی‌توانند با اموال نیکوکاران در سرمایه‌گذاری‌های مخاطره‌آمیز مشارکت کنند مگر اینکه بخشی از آن نخست در زمینه فعالیت خیریه هزینه شود به طور مثال موسسات خیریه ملزم به پرداخت حداقل ۵٪ از عواید خود به کمک‌های مالی و هزینه‌های جاری آن هستند. هم چنین سازمان‌های خیریه نمی‌توانند در فعالیت‌های انتخابات سیاسی یا فعالیت‌های متعلق به قانون‌گذاری کمک کنند؛ ولی می‌توانند در آن زمینه یا در زمینه مناظره‌های سیاسی، به پژوهش‌ها و تحلیل‌ها کمک مالی نمایند.

افراد مجاز برای دریافت کمک مالی

موسسات خیریه طبق قانون امریکا، مجازند کمک‌های مالی خود را تا زمانی که هدف آنها نیکوکاری باشد، به هر نهاد یا شخصی تقدیم کنند. پس همه اشخاص، موسسات غیرانتفاعی، جمعیت‌ها و نهادهای دولتی (محلی یا بین‌المللی) مجاز به دریافت

هدایا و کمک مالی خیریه هستند. ولی دیده می‌شود که بیشترین هدایای مالی از طرف موسسات خیریه به سازمان‌های غیرانتفاعی معاف از مالیات پرداخت می‌شود که دارای حق دریافت کسر مالیاتی هستند. اگر موسسه دریافت‌کننده، جزو نهادهای غیرانتفاعی‌ای باشد که حق دریافت کسر مالیات را ندارد، موسسه پرداخت‌کننده باید بر مصرف آن اموال نظارت کرده باشد، و گزارش دقیق هزینه‌ها را به ادارات دولتی امریکا تقدیم کند. این گونه نظارت «مسئولیت‌پذیری هزینه» نامیده می‌شود، و بنابراین آن نهاد دریافت‌کننده باید گزارشی از هزینه‌ها به موسسه پرداخت‌کننده ارائه دهد. اما نسبت به کمک‌های مالی به بورس تحصیلی و مطالعات علمی و پژوهشی برای اطمینان از بی‌طرفی و صحت پرداختی‌ها، آیین‌نامه‌ها موسسات را ملزم به نظارت و موافقت مسئولان دولتی می‌کند.

درباره کمک‌های مالی به نهادهای خیریه خارج از امریکا، موسسات خیریه پرداخت‌کننده ملزم هستند صلاحیت نهادهای دریافت‌کننده را، طبق قانون امریکا، به حکومت فدرال ثابت کنند. هم چنین وکیل حقوقی گزارش‌های مالی پرداخت‌ها را باید به‌صورت کامل کنترل کرده و کلیه اسناد، تعهدات و توافق‌ها را بررسی کند و نظر خود را نسبت به این‌که نهاد دریافت‌کننده منطبق با معیارهای نهادهای خیریه در امریکا هست یا خیر، اعلام دارد.

انواع کنشگران فعال در حوزه وقف و امور خیریه

مجالس قانون‌گذاری ایالتی

مسئولیت تعیین سیاست‌های جامع و همه‌جان   به و جزییات قانونی مربوط به سازمان‌های خیریه از طریق تصویب قانون و همچنین ایجاد نهادهای اجرایی، اداری یا قضایی جدید برای اجرای قوانین وضع شده در خصوص بخش غیرانتفاعی بر عهده مجالس قانون‌گذاری ایالتی است.

دیوان محاسبات آمریکا

این دیوان بازوی تحقیقاتی کنگره است که مسئول بهبود عملکرد و مسئولیت‌پذیری دولت فدرال است و در مواردی مسئول جمع‌آوری اطلاعات، تهیه گزارش و ارائه پیشنهاد برای بهبود وضعیت بخش غیرانتفاعی می‌شود.

وزارت خزانه‌داری آمریکا

این وزارت دارای نقش دوگانه‌ای در سازمان‌دهی سازمان‌های غیرانتفاعی است. از یک‌سو در فرآیند سیاست‌گذاری و از سوی دیگر در فرآیند تنظیم‌گری و نظارت بخش غیرانتفاعی نقش دارد. در بخش سیاست‌گذاری این وزارت مسئول تهیه و تنظیم لوایحی است که جایگاه این وزارتخانه را در سیاست‌های مالی و مالیاتی منعکس می‌کند. این وزارت دارای اداره مشاوره قانون‌گذاری مالیاتی است که به نمایندگان کنگره در تهیه پیش‌نویس‌های قانونی کمک می‌کند.

وزارت امور خارجه

در خصوص سیاست‌گذاری کمک‌های بشردوستانه خارجی و بین‌المللی وزارت امور خارجه امریکا به همراه کنگره مسئولیت تنظیم سیاست‌ها و برنامه‌های آژانس توسعه بین‌المللی امریکا را بر عهده دارد که مسئول اجرای کمک‌های بین‌المللی است. از آن رو که قوانین ایالات متحده در دو سطح، ایالتی و فدرال تنظیم می‌شود و در کنار قوانین فدرال هر ایالت نیز قوانین مخصوص به خود را دارد، بنابراین نظارت و تنظیم‌گری سازمان‌های غیرانتفاعی یا خیریه در دو سطح انجام می‌شود: نظارت متمرکز توسط دولت فدرال آمریکا و نظارت در سطح ایالتی

دادگاه مالیات

این دادگاه مسئولیت رسیدگی به مسائل مربوط به مالیات بر درآمد، مالیات بر ارث و مالیات بر هدایا را دارد و به اختلافات میان مالیات‌دهندگان و سرویس درآمدهای داخلی رسیدگی می‌کند.

سرویس درآمدهای داخلی IRS

این سازمان مسئولیت نظارت و سامان‌دهی سازمان‌های خیریه معاف از مالیات را به‌عنوان بخشی از سازمان‌های تحت نظارت خود، برعهده دارد. این سازمان دارای دفاتر جداگانه منطقه‌ای با مدیریت مجزا است که به یک سرپرست محلی گزارش می‌دهند.

کمیسیون تجارت فدرال

این کمیسیون وظیفه حمایت از مصرف‌کنندگان، توسعه رقابت در محیط کسب‌وکار، مبارزه با کلاهبرداری‌های تجاری و حفظ امنیت اطلاعات مصرف‌کنندگان را برعهده دارد. این سازمان در صورت مشاهده هر گونه کلاهبرداری و شیادی توسط مسئولان خیریه به مقامات قضایی اطلاع داده و علیه آنان اقدامات قضایی انجام می‌دهد. به‌علاوه، این سازمان به راهنمایی افراد قبل از کمک به خیریه‌ها می‌پردازد و افراد می‌توانند در صورت مشاهده کلاهبرداری توسط خیریه‌ها به این سازمان گزارش دهند تا به آن رسیدگی شود.

تسهیل گران

سازمان‌های محلی یا بین‌المللی هستند که معمولا از طرف دولت سرمایه‌گذاری می‌شوند و هدف آن توسعه و بهبود بازار خدمات است. یک تسهیل‌کننده، تامین کنندگان خدمات را از طریق انجام فعالیت‌های خدماتی جدید، ارتقای تجارب مفید و ایجاد ظرفیت حمایت می‌کند. کارکردهای دیگر یک تسهیل‌کننده شامل ارزیابی خارجی تاثیر تامین‌کنندگان خدمات، تضمین خدمات و حمایت برای محیط سیاسی بهتر است. عمل تسهیل، کارکردی است که به طور معمول به وسیله سازمان‌های توسعه‌گرا انجام شده و می‌تواند شامل سازمان‌های غیردولتی و کارفرمایان و عامل‌های دولتی باشد. علاوه بر موارد مذکور در حوزه وقف و امور خیریه فراهم‌آوردن اطلاعات پایه‌ای از مجموعه خیریه‌ها و یا انجام خدمات مشاوره‌ای برای موسسات خیریه نیز می‌تواند به‌عنوان کارکردهای تسهیل کنندگان در نظر گرفت.

تعداد نهادهای تسهیل گر سازمان‌های غیرانتفاعی از قبیل انجمن‌ها و اتحادیه‌های خیریه، سازمان‌های راهنما و جمع آورنده اطلاعات، مراکز مطالعاتی و پایگاه‌های داده در امریکا زیاد است که در ادامه تنها به برخی از مهم‌ترین آن‌ها اشاره شده است.

بخش مستقل

بخش مستقل نام شبکه‌ای از سازمان‌های غیرانتفاعی شامل بنیادها و شرکت‌های خیریه است که به سخنگوی بخش غیرانتفاعی و پیشرو در ارتقای فعالیت‌های این بخش تبدیل شده است. این سازمان برای سرپرستان غیرانتفاعی، ارتقای مشوق‌های مالیاتی برای بخشش‌های خیرخواهانه، تقویت فعالیت‌های داوطلبانه و … می‌پردازد.
برخی سازمان‌های غیرانتفاعی مطرح در آمریکا

انجمن ملی مسئولان خیریه

انجمن ملی مسئولان خیریه، انجمنی متشکل از ناظران رسمی ایالتی بر سازمان‌های خیریه در ایالات متحده است. شاخص‌ترین فعالیت این انجمن برگزاری کنفرانس آموزشی سالانه است. در این کنفرانس‌های سالانه این انجمن نقش محوری در توسعه یک سیستم واحد برای تمام ایالت‌ها جهت ثبت‌نام خیریه‌ها و یکسان‌سازی الزامات برای آن‌ها را بازی می‌کند. همچنین، این انجمن به تنظیم گران برای تدوین قوانین مناسب برای اداره بهتر امور خیریه، پیشنهاد و راهنمایی ارائه می‌دهد. این انجمن یک صدای واحد برای ناظران و تنظیم گران ایالتی جهت ارتباط با سرویس درآمدهای داخلی و کمیته مالی مجلس سنا و دیگر نهادهای مرتبط با مسائل خیریه، فراهم کرده است. برای مثال، این انجمن در تدوین پیش‌نویس قانون یکپارچه کمیسیون نظارت بر دارایی‌های خیریه شرکت داشته است. این قانون اختیارات قوانین عرف کامن لا در دادستانی‌های ایالتی برای حفاظت از اموال خیریه را شفاف و مشخص نموده است.

از آن رو که روند و الزامات تشکیل یک سازمان خیریه در ایالات متحده از یک ایالت به ایالت دیگر متفاوت است، در سایت این انجمن لینک تمامی منابع راهنمای موردنیاز برای ثبت‌نام و رعایت قوانین لازم برای اداره یک خیریه به تفکیک ایالت‌های مختلف، قرار داده شده است.

شورای ملی سازمان‌های غیرانتفاعی

شورای ملی سازمان‌های غیرانتفاعی یک مرجع مورد اعتماد و حامی سازمان‌های غیرانتفاعی در امریکا است. در حقیقت این شورا بزرگ‌ترین شبکه سازمان‌های غیرانتفاعی است که از انجمن‌های ایالتی به‌علاوه ۲۵۰۰۰ عضو دیگر تشکیل شده است. این شورا نقش یک هماهنگ‌کننده مرکزی برای سازمان‌های غیرانتفاعی جهت ایجاد هم‌افزایی و افزایش اثربخشی فعالیت‌های خیریه را دارد.

فعالیت‌های این شورا عبارتند از:

انتشار اطلاعات مفید درباره بخش غیرانتفاعی و ارسال این اطلاعات از طریق یک روزنامه الکترونیکی رایگان – ارائه اطلاعات ضروری برای مدیریت مؤثرتر یک سازمان غیرانتفاعی – برگزاری دوره‌های آموزشی از قبیل وبینار و آموزش‌های حضوری – دفاع از حقوق و حمایت از سازمان‌های غیرانتفاعی

چریتی واچ

چریتی واچ یک سازمان غیرانتفاعی در شیکاگو است که در سال ۱۹۹۲ با عنوان موسسه نوع‌دوستی آمریکا تاسیس شد و اکنون یکی از معتبرترین و مستقل‌ترین دیده‌بان‌های سازمان‌های خیریه در امریکا است. این سازمان تنها اطلاعاتی را که خیریه‌ها گزارش می‌دهند طبقه‌بندی نمی‌کند، بلکه درباره میزان کارآمدی یک خیریه در مصرف کمک‌های اهدایی برای انجام اهداف خاص مطالعه می‌کند. این سازمان در صورت مشاهده هر نوع سوء استفاده در نهادهای خیریه، آن را به اطلاع عموم می‌رساند و از حقوق بخشندگان دفاع می‌نماید.

این سازمان با معرفی خیریه‌هایی که بیشترین سهم از درآمد خود را صرف کمک‌های عام‌المنفعه می‌کنند، بخشندگان را برای کمک تاثیرگذارتر راهنمایی می‌کنند. چریتی واچ به طور منظم گزارش امتیازدهی خیریه‌ها را که شامل امتیازدهی بر اساس میزان بازدهی مالی به بیش از ۵۰۰ خیریه مطرح در امریکا است، منتشر می‌کند. در این ارزیابی، به خیریه‌ها امتیازی از A+ (بهترین) تا F ( بدترین) داده می‌شود.

در سایت چریتی واچ هر خیریه دارای یک پروفایل است که خلاصه گزارش ارزیابی فعالیت‌های خیریه در آن آمده است.

این امتیازدهی بر اساس فاکتورهای زیر انجام می‌شود:

چند درصد از بودجه یک خیریه صرف انجام برنامه‌های خدماتی شده است؟ برای جمع‌آوری هر ۱۰۰ دلار کمک، چه مقدار هزینه شده است؟ – میزان پاسخگویی خیریه – میزان حقوق کارمندانی که بیشترین حقوق را دریافت می‌کنند.

به‌علاوه، چریتی واچ اسامی ۱۰ سازمان خیریه برتر را به تفکیک موضوعات فعالیت در سایت خود اعلام می‌کند. این سازمان همچنین درباره مسائل اخلاقی حول مخارج خیریه‌ها شامل دستمزدها، نحوه اداره، کمپین‌های جذب کمک مالی، بازاریابی تلفنی و … تحقیق می‌کند و نتایج تحقیقات خود را در اختیار رسانه‌ها و نهادهای حکومتی قرار می‌دهد. این سازمان همچنین به عموم جامعه درباره بخشش آگاهانه آموزش می‌دهد.

چریتی نویگیتور

چریتی نویگیتور یک سازمان غیرانتفاعی مستقل است که به‌منظور ارزیابی سازمان‌های خیریه در آمریکا در سال ۲۰۰۱ توسط یک شخص خیر ثروتمند تاسیس شد. این سازمان هدف خود را ارتقای بازدهی و مسئولیت‌پذیری در فضای خیریه به‌منظور رفع چالش‌های اساسی کشور امریکا و جهان، اعلام کرده است. اکنون این سازمان خیریه‌های صاحب‌نام و یا باارزش در آمریکا را ارزیابی می‌کند و به آنها امتیاز می‌دهد. دو معیار اصلی این سازمان در ارزیابی خیریه‌ها میزان سلامت مالی و شفافیت و مسئولیت‌پذیری آن‌ها است.

این سازمان برای ارزیابی‌های خود از اظهارنامه‌های مالیاتی خیریه‌ها ( فرم ۹۹۰) که در سایت سرویس درآمدهای داخلی ( IRS) برای عموم قابل‌دسترس است و همچنین از اطلاعاتی که خیریه‌ها در سایت‌های خود قرار می‌دهند استفاده می‌کند. در ارزیابی این سازمان به خیریه‌ها برحسب میزان کارآمدی آنها از صفر تا چهار ستاره تعلق می‌گیرد.

این سازمان تنها ۶٪ از سازمان‌های خیریه امریکا را بررسی می‌کند که بیش از یک میلیون دلار درآمد سالانه دارند.

چریتی نویگیتور به‌منظور حفظ اصل بی‌طرفی هیچ کمک مالی از سوی خیریه‌هایی دریافت نمی‌کنند که مورد ارزیابی قرار می‌دهند. همچنین این سازمان به‌منظور رعایت تعهدات خود مبنی بر کمک به بخش بشردوستانه، برای انتشار اطلاعات خود از کاربران هیچ مبلغی دریافت نمی‌کنند. این سازمان خود در اصل یک خیریه است و بودجه مورد نیاز خود را از کمک‌های مردمی تامین می‌کند.

نتایج ارزیابی این سازمان در مشهورترین مجلات و رسانه‌های امریکا از جمله فوربس، تایمز، فاکس نیوز، NBC و… منتشر می شود. در سایت این سازمان لیست ۱۰ سازمان خیریه برتر به تفکیک عوامل مختلف آورده می شود.

این سایت هم چنین دارای یک بخش به نام ساعت بخشندگی است که مقدار کمک اهدا شده توسط این سایت به هر خیریه را نشان می‌دهد. در این سایت لیستی از خیریه‌های جعلی و لیستی از خیریه‌هایی که کمک به آنها توصیه می‌شود، معرفی شده است که به خیرین در بخشش هوشمندانه کمک می‌کند.

در این سایت می‌توان اسامی خیریه‌های آمریکایی بین‌المللی فعال (۴ ستاره) در هر یک از کشورهای جهان را مشاهده کرد.

مرکز بنیادها

مرکز بنیادها که در سال۱۹۵۶ تاسیس شد، یک مرجع شاخص برای اطلاعات بشردوستانه در سراسر جهان است. از خدمات این مرکز می‌توان به تحقیقات و برنامه‌های آموزشی طراحی شده جهت ارتقای دانش بشردوستانه در تمام سطوح، اشاره کرد. برنامه‌های آموزشی این مرکز شامل آموزش‌های حضوری و آموزش‌های الکترونیکی می‌شود و موضوعاتی از قبیل نحوه صحیح تهیه پروپوزال، چگونگی ایجاد یک رسانه اجتماعی، روش‌های جذب حامیان مالی و دریافت کمک و غیره را در برمی‌گیرد. در سایت چریتی نویگیتور این مرکز جامع‌ترین پایگاه داده برای بنیادها و گرنت میکرها در آمریکا محسوب می‌شود و با ایجاد یک راهنمای آنلاین (دایرکتوری) برای بنیادها، فرآیند جذب سرمایه برای بنیادها و دریافت گرنت برای متقاضیان را آسان‌تر و کارآمدتر نموده است.

این دایرکتوری دارای امکانات زیر است و ابزار ارزیابی که به کاربر این امکان را می‌دهد تا با ارزیابی مرحله به مرحله دریابد که آیا یک حامی مالی برای پروژه او مناسب است یا خیر.

مرکز ملی آمار خیریه

مرکز ملی آمار خیریه یک منبع اطلاعاتی بخش غیرانتفاعی در ایالات متحده است که ماموریت آن تهیه داده‌های باکیفیت از بخش غیرانتفاعی و فعالیت‌های این بخش، جهت استفاده در تحقیقات درباره ارتباط میان بخش غیرانتفاعی، دولت، بخش تجاری و جامعه مدنی است. این مرکز با سرویس درآمدهای داخلی (IRS) و دیگر سازمان‌های دولتی و خصوصی و جوامع علمی همکاری نزدیکی دارد و علاوه بر ایجاد یک پایگاه داده محلی، ایالتی و ملی، یک استاندارد واحد برای نحوه گزارش فعالیت‌های سازمان‌های خیریه ایجاد کرده است. این مرکز در سال ۱۹۸۲ و در قالب یک پروژه توسط مرکز سازمان‌های غیرانتفاعی و بشردوستانه ایجاد شد. منبع داده‌های این سازمان، گزارش مالی سالانه خیریه‌ها است که در قالب فرم ۹۹۰ تکمیل می‌شود. محققان می‌توانند داده‌های مورد نیاز خود را به این مرکز سفارش دهند و این مرکز داده‌های مورد نیاز آنان را تهیه می‌کند.

موسسه شهر امید

موسسه شهر امید یک سازمان غیرانتفاعی خصوصی و یک مرکز تحقیقاتی – درمانی پیشرو سرطان، دیابت، و دیگر بیماری‌های مزمن در جهان است. این موسسه که در سال ۱۹۱۳ توسط موسسه ملی سرطان تاسیس شد یکی از ۴۵ مرکز جامع سرطان در سراسر آمریکا است و طی ده سال گذشته یکی از بهترین بیمارستان‌های تخصصی سرطان در آمریکا شناخته شده است. در ارزیابی چریتی نویگیتور این موسسه موفق به دریافت ۴ ستاره (بالاترین امتیاز) شده است.

این موسسه در سال ۱۹۷۸ در تولید انسولین سنتزی برای انسان نقش داشته است. تا سال ۲۰۱۶ این مرکز در حدود ۱۳۰۰۰ پیوند سلول‌های بنیادی خون‌ساز انجام داده است که بیماران درمان شده بیش از متوسط عمر آمریکاییان، عمر کرده‌اند. این موسسه علاوه بر یک مرکز درمانی و تحقیقاتی دارای بخش آموزشی برای دانشجویان و پزشکان نیز در مقطع تحصیلات تکمیلی است.

این مرکز دارای امکانات فراوانی برای درمان بیماران از جمله کلینیک تحقیقاتی هلفورد، مرکز انتقال خون میکائیل امینی، مرکز مراقبت‌های سرپایی و مرکز زنان است.

بنیاد اسلامی

بنیاد اسلامی یک سازمان غیرانتفاعی در شیکاگو است که در سال ۱۹۷۴ تاسیس شد. در ذیل چتر این بنیاد یک مسجد (یکی از بزرگ‌ترین مساجد در آمریکا)، یک مدرسه تمام‌وقت (از مهدکودک تا دبیرستان) و مدرسه یکشنبه‌ها قرار دارند.

این بنیاد توسط یک هیات متولیان تراستی اداره می‌شود. مدرسه بنیاد اسلامی با هدف ایجاد محیطی اسلامی در مدرسه که دانش‌آموزان را برای تبدیل‌شدن به اعضای فعال در اجتماع آماده می‌کند، ایجاد شده است. خانواده‌های مسلمان که ترجیح می‌دهند فرزندانشان در محیطی اسلامی تربیت شوند، در ساخت و توسعه این مدرسه مشارکت داشته‌اند تا جایی که ظرفیت این مدرسه به ۶۵۰ دانش‌آموز ارتقا یافته است و اکنون به یکی از بزرگ‌ترین مدارس اسلامی در شمال آمریکا تبدیل شده است.
ارائه خدمات مذهبی مختلف از قبیل برگزاری مراسم مذهبی مانند نماز جمعه، جمع‌آوری زکات و فطریه، برگزاری مراسم تشییع جنازه، خدمات ازدواج و … از جمله فعالیت‌های این بنیاد است.

این بنیاد همچنین برنامه‌های فرهنگی و تفریحی متنوعی برای سنین مختلف همچون کلاس‌های آموزش قرآن، سمینارها و سخنرانی‌ها، برنامه‌های اجتماعی برای زنان و برنامه‌های ورزشی برای جوانان، برگزار می‌کند.
بنیاد اسلامی به‌منظور ایجاد تعامل سازنده میان ادیان مختلف در جامعه، جلسات بحث و گفتگو میان ادیان برگزار می کند و سعی دارد بر وجوه تشابه میان اسلام و دیگر ادیان تاکید کند.

منابع مالی

بنیاد اسلامی به‌منظور حفظ شفافیت مالی، هرسال گزارش بازرسی مالی خود را در اختیار عموم قرار می‌دهد. اصلی‌ترین منبع درآمد این بنیاد از بخشش عمومی و شهریه مدرسه وابسته به این بنیاد است.

منبع
آشنایی با نظام مدیریت وقف و امور خیریه در کشور ایالات متحده آمریکا، گردآورنده؛ دفتر نوسازی و تحول معاونت توسعه و پشتیبانی سازمان اوقاف و امور خیریه